Het bleek om en echte locatievoorstelling te gaan waarbij de bezoekers een stukje door de buurt wandelden en onderweg door gidsen over heden en verleden werden bijgepraat. Bij aankomst aan het water speelden vervolgens twee delen van de voorstelling zich af in een oude industriële loods, een andere deel buiten op de kade aan de Maashaven Zuidzijde. Bijgelicht door een ondergaande zon vertelden de acteurs, bewoners van Charlois, elkaar verhalen over de wijk. Over hoe druk het vroeger was in de Maashaven, hoe de bedrijvigheid er later wegtrok. En over nieuwe problemen in de wijk, zoals de uitbuiting van Polen. Over de veranderingen op Katendrecht, die nieuwe yuppen aan de overkant. Ze wachtten ergens op, deze ‘bewoners’ en toen uiteindelijk de komst van het eerste bootje werd aangekondigd dat hen naar Katendrecht zou overzetten besloten ze om toch maar aan hun kant van de haven te blijven.

Samuel Beckets toneelstuk ‘Wachten op Godot’ werd door een van de acteurs aangehaald en het zinloze wachten van de zwervers in dit stuk werd in verband gebracht met de afwachtende houding van de bewoners. Eigenlijk hoefden ze niet zo nodig naar de overkant, wachten kan net zo goed in Charlois, stelden de bewoners elkaar gerust. Een opvallende dramaturgische zet van het Rotterdams Wijktheater. Daarmee spiegelde het de afwachtende houding van de bewoners, hun angst om het vertrouwde los te laten, aan het lot van de zwervers in ‘Godot’. Een vergelijking die aan het denken zette maar die in de voorstelling zelf wat in de lucht bleef hangen.

De twee delen die binnen werden gespeeld waren anders van karakter. Het eerste deel introspectief, over identiteiten van vrouwen in de wijk, het tweede deel expressief in de vorm van een rockende rondedans van jonge bewoners en dansstudenten, aangemoedigd en zelfs opgejaagd door twee stevig doorrijdende veeg- en borstelwagens van de Roteb. Met Charlois en het water had dat niet zo veel meer te maken, maar het was wel een spectaculaire afsluiting van een gelaagde voorstelling waarin enkele professionele acteurs, bewoners, studenten van Codarts en medewerkers van de Roteb met elkaar een levendige productie neerzetten in de beste tradities van community art. Na afloop van de voorstelling bleef het nog lang gezellig in de tuin van de bewonersorganisatie Tarwewijk.